Fakty i mity na temat żylaków Opublikowano 25 czerwca 2018

Niewydolność żylna to zespół objawów wynikających z zastoju krwi w naczyniach żylnych. Powstaje w wyniku niewłaściwego funkcjonowania zastawek, poszerzenia lub niedrożności żył. Mimo ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań, badania przeprowadzone przez Polskie Towarzystwo Flebologiczne dowodzą małej świadomości Polaków na temat zapobiegania oraz leczenia chorób żylnych, co wywołuje wiele spekulacji na ten temat. Które z nich są prawdą, a które mitem?

 

Niewydolność żylna to tylko nieestetyczny problem - mit

 

Uczucie ciężkości nóg, tępy ból kończyn dolnych czy obrzęki goleni to pierwsze objawy, które mogą być sygnałem ostrzegawczym, świadczącym o rozwijającej się niewydolności żylnej. Nieleczona powoduje nie tylko powstawanie nieestetycznych zmian na skórze, ale może też grozić niebezpiecznym powikłaniom, tj. pęknięcie żylaka i krwotok. Utrata sporej ilości krwi może w takiej sytuacji doprowadzić do wstrząsu, a nawet zgonu.

 

Genetyka główną przyczyną żylaków - prawda

 

Choć przyczyny powstawania żylaków pierwotnych nie są znane, to według badań czynnikami sprzyjającymi ich pojawianiu się są m.in. uwarunkowania genetyczne. W wypadku, gdy żylaki występowały u jednego rodzica ryzyko zachorowania wynosi 30-50%, a w sytuacji gdy dotyczyło obojga rodziców - ryzyko wzrasta aż do 90%. Genetyka determinuje m.in. strukturę naczyń krwionośnych, które mogą mieć większą skłonność do rozciągania pod wpływem wzrostu ciśnienia.

 

Płeć ma znaczenie - prawda

 

Choć problem dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn, to według statystyk zdecydowanie częściej na niewydolność żylną cierpią kobiety. Szacuje się, że dotyka ona ok. 40% kobiet w ciąży. Wynika to z faktu, że ryzyko powstania żylaków z powodu zmian hormonalnych, ucisku płodu na żyłę głowną oraz szybkiego przybierania na wadze wzrasta wśród ciężarnych.

 

Żylaki można zlikwidować za pomocą opasek uciskowych - mit

 

Podstawą leczenia niewydolności żylnej jest kompresjoterapia. Polega ona na stosowaniu materiałów uciskowych (pończoch, specjalnych opasek czy bandaży) w celu poprawy krążenia wewnątrz żył oraz zmniejszenia średnicy naczyń.

 

Kompresjoterapia pomaga w hamowaniu rozwoju choroby, ale nie prowadzi do usunięcia już istniejących zmian. W takich wypadkach często konieczna jest interwencja chirurgiczna. Dobór techniki, stosowanej do leczenia niewydolności żylnej, zależy od lokalizacji oraz wielkości zmian naczyniowych. Jedną z nich, coraz popularniejszą i mniej inwazyjną niż leczenie operacyjne jest laseroterapia wewnątrznaczyniowa, polegająca na uszkodzeniu wewnętrznej błony naczynia, a w efekcie do jego zwłóknienia, a następnie zrośnięcia - tłumaczy lek. Szymon Miśkiewicz z Kliniki Medycyny Estetycznej VESUNA.

 

Stojący tryb życia wpływa na niewydolność żylną - prawda

 

Żylaki kończyn dolnych często kojarzone są z konkretnymi zawodami, wymagającymi wielogodzinnego stania w miejscu czy siedzenia w nieruchomej pozycji. Należą do nich m.in. pracownicy biurowi, sprzedawcy czy nauczyciele. Oprócz wykonywanego zawodu ryzyko wystąpienia żylaków zwiększa się również z powodu ograniczonej aktywności fizycznej oraz siedzącego trybu życia. Oprócz uwarunkowań genetycznych i otyłości to jedna z najważniejszych przyczyn tego schorzenia.

 

Niewydolność żylna wyklucza uprawianie sportów - mit

 

Aktywność fizyczna to świetny sposób profilaktyki niewydolności żylnej. Bieganie, pływanie czy regularne spacery mogą pozytywnie wpływać na zmniejszenie ryzyka wystąpienia tej przypadłości. Dodatkowo aktywny styl życia pomaga również w powrocie do formy po usunięciu żylaków kończyn dolnych. Należy jednak pamiętać o tym, by do aktywności fizycznej powrócić po okresie rekonwalescencji i zagojeniu się ran. Nie oznacza to jednak, że w wypadku niewydolności żylnej każda forma aktywności fizycznej jest dla nas odpowiednia. Przeciwwskazaniem są m.in. wymagające treningi siłowe, zwiększające ciśnienie w naczyniach żylnych.