PsychikaJeszcze nieśmiałość, czy już nerwica społeczna? Opublikowano 25 lipca 2017
Wśród wszystkich zaburzeń psychicznych, obecnie nerwica społeczna jest diagnozowana najczęściej. Wiele osób zmaga się z tą dolegliwością, ale zrzuca objawy na karb nieśmiałości, introwertyzmu czy charakteru. Brak odpowiedniego leczenia może doprowadzić do poważnych konsekwencji: niepowodzeń w życiu osobistym i zawodowym, a także pogarszającej się kondycji psychicznej.
Pierwsze objawy fobii społecznej pojawiają się najczęściej w okresie dojrzewania. W dorosłym życiu w większej ilości przypadków dotyczą kobiet niż mężczyzn. Podstawowy objaw zaburzenia to poczucie lęku podczas wszelkich interakcji ze społeczeństwem, bez różnicy, czy będzie to niewielka, czy spora grupa osób. Interakcjom publicznym towarzyszy strach przed byciem obserwowanym, ocenianym, czy ośmieszonym. Drugi objaw to poczucie nieszczęścia, wynikające ze świadomości zaburzenia kontaktu z innymi ludźmi. Towarzyszy nam wtedy chęć naprawy sytuacji z jednoczesnym przeświadczeniem, że nie jesteśmy w stanie tego dokonać.
Jak rozpoznać?
Im później rozpoznana nerwica społeczna, tym większe skutki i tym trudniej się z nimi uporać. Bardzo ważne jest, aby uważnie obserwować swoje dziecko. Spokojnie. Nieśmiałe maluchy zdarzają się często i nie oznacza to od razu, że należy zaprowadzić je do psychiatry. Jeżeli jednak dziecko boi się odpowiedzieć na pytanie nauczyciela, zwłaszcza jeśli zna odpowiedź, nigdy nie prosi o pomoc kolegów z klasy, nie udziela się w życiu klasy, a na koniec całkowicie przestaje chcieć chodzić do szkoły – te problemy mogą nie wynikać tylko ze spokojnego charakteru. Najczęściej jednak zaburzenie dotyczy osób miedzy 17. a 30. rokiem życia. Lęk przed nowymi wydarzeniami jest naturalny i nie należy się go obawiać. Ale gdy odczuwamy go niemal przy każdej interakcji międzyludzkiej, a poczucie strachu i coraz niższa samoocena w nas narasta, powinniśmy zgłosić się po pomoc. Zrób to kiedy: boisz się, że zostaniesz wyśmiany za swoje słowa lub czyny, samo myślenie o angażowaniu się w sytuację publiczną napawa cię lękiem, starasz się unikać takich sytuacji i jednocześnie cierpisz z tego powodu, nie lubisz poznawać nowych ludzi i być w centrum uwagi, odczuwasz dyskomfort, kiedy masz jeść lub pić w miejscach publicznych, a idąc ulicą masz wrażenie, że ludzie ciągle cię obserwują i oceniają. Kolejne objawy to strach przed rozmowami telefonicznymi, zwłaszcza z osobami nieznajomymi, unikanie imprez i spotkań, trudność ze znalezieniem pracy, bezsenność poprzedzająca ważne spotkanie, ciągła obawa i brak wiary w siebie i swoje umiejętności.
Nerwica społeczna – dalsze powikłania
Narastająca trudność życia w społeczeństwie niesie za sobą dalsze objawy: somatyczne, behawioralne oraz emocjonalne. Objawy somatyczne to: bóle i zawroty głowy, zaburzenia równowagi, kołatanie serca, drżenie rąk i głosu, wymioty, uderzenia gorąca, nadmierna potliwość, rumieńce, bezsenność. Do objawów behawioralnych należą: unikanie udziału w sytuacjach społecznych, uciekanie się w alkohol lub inne nałogi, chęć pozostania niezauważonym, potrzeba towarzystwa bliskiej osoby, unikanie rozmów, niemożność wykonywania swoich obowiązków, gdy ktoś obserwuje, prowadzenie samotnego trybu życia. Objawy emocjonalne: strach, napady paniki, apatia, brak motywacji, ciągły niepokój, obawa, że ktoś zauważy nasze zdenerwowanie, irytacja, lęk przed byciem ocenianym.
Jeżeli po lekturze myślisz, że ten problem dotyczy ciebie, nie bój się skonsultować ze specjalistą. Zaburzenia psychiczne nie są dowodem porażki osobistej, czy powodem do wstydu. Psychiatra doradzi, jak kontrolować fizyczne objawy oraz może zlecić ci farmakoterapię (przyjmowanie odpowiednich leków: przeciwdepresyjnych, przeciwlękowych, uspokajających) lub psychoterapię (jak terapia poznawczo-behawioralna, czy treningi umiejętności społecznych w terapii grupowej). Zdarza się, że dla uzyskania lepszych efektów, łączy się oba sposoby. Możesz też spróbować sam kontrolować objawy zaburzenia, na przykład poprzez techniki relaksacyjne. Rozejrzyj się również wokół siebie, chęć uporania się z fobią społeczną wymaga sporej odwagi i siły. Może ktoś z twoich bliskich potrzebuje pomocy?
Źródła:
Autor artykułu
Redakcja
Redakcja
